Βρίσκεστε εδώ: ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ 
ΑΡΘΡΑ - ΠΟΙΗΣΗ
ΑΡΘΡΑ - ΠΟΙΗΣΗ
Αγάπη και ελευθερία
Παντού γι αυτήν όλοι μιλάνε
γράφουν και εκθειάζουν
και την ανάγκη της ομολογούν!
Στη γλώσσα μας αγάπη λέγεται
και στις ανθρώπινες καρδιές
το πολύτιμο μύρο της ενσταλάζει!
Τι είναι όμως, και πως αποκτιέται;
Αγάπη είναι αυτό που δίνεις
με ανιδιοτέλεια και ανυστεροβουλία
από της ψυχής το ανάβρυσμα!
Είναι η διάθεση προσφοράς
για το συνάνθρωπο
που στα λόγια δε μένει
και πάντα με πράξεις εκδηλώνεται
δίχως άλλα προαπαιτούμενα!
Η αληθινή αγάπη είναι ελευθερία
και σε συναλλαγές δεν υποτάσσεται!
Αρετή με φτερά είναι η αγάπη
και με αυτήν μπορούμε να πετάξουμε
πάνω από τις ανασφάλειες της μοναξιάς
από την αποξένωση του εγωκεντρισμού
και να φτάσουμε στου ουρανού τα ύψη!
Λύτρωση από τα πάθη είναι η αγάπη
και χτύπημα θανατηφόρο στην κακία!
Άνθρωποι με άδειες από αγάπη ψυχές
συντρίμμια σπέρνουν στην κοινωνία τους
και αδιέξοδα όλοι θερίζουν στη συνέχεια…
Ηλίας Κ Μάρκου
Η σημαδιακή εκείνη μέρα
Αχαλιναγώγητος ήταν ο εγωισμός του
και ασταμάτητα στις φλέβες του κυλούσε
την καρδιά τροφοδοτώντας
με το μολυσμένο από τα πάθη αίμα!
Λέξη δεν άφηνε ποτέ να πέσει κάτω
και πάντοτε με οξύτητα ανταπαντούσε
σε όλους όσους τον αμφισβητούσαν!
Για τα απλά και ουσιώδη δεν ενδιαφερόταν
και τα καθημερινά περιφρονούσε
μιας κι ήθελε μεγάλος για να γίνει!
Τη σκέψη του φλόγιζαν πλούτη και δόξα
ενώ τον κόσμο γύρω του κοιτούσε
πάντα με βλέμμα υπεροπτικό.
Μέσα του δεν είχε ησυχία
μέχρι εκείνη τη σημαδιακή μέρα
που τα βήματά του έσυρε στο μοναστήρι
ψάχνοντας για τη χαμένη ηρεμία του!
Εκεί, κάτω από το πετραχήλι του γέροντα
ξεφόρτωσε τα ασήκωτα βάρη του
και άδειασε το μυαλό του από τις σκοτούρες.
Όταν ξανασηκώθηκε όρθιος ήταν ανάλαφρος.
Δεν είχε έγνοιες, ένιωθε αλλιώς, ήταν άλλος
απελευθερωμένος από τις ψευδαισθήσεις
και τις πολυποίκιλες πλάνες αυτοδικαίωσης.
Κατηφορίζοντας από το μοναστήρι της Παναγιάς
ηχούσαν δυνατά στα αυτιά του συνεχώς
τα λόγια του γέροντα, όταν τον ξεπροβόδισε.
Μην αμεριμνήσεις ελπίζοντας μόνο
Χρειάζεται πολύς και κόπος και πόνος
Και να θυμάσαι πάντα τον θεάνθρωπο Χριστό
Αυτοί τον λοιδορούσαν κι αυτός ευλογούσε!
Εμπαιζόμενος και εξευτελιζόμενος σιωπούσε
και για τους σταυρωτές του συγχώρεση ζητούσε!
Ηλίας Κ. Μάρκου
Οι πειρατές της αγάπης
Κάποια χώρα άλλη σε πλανήτη άγνωστο
με άλλους ανθρώπους
πεισματικά γυρεύει πολύ καιρό τώρα
στο μακρινό κοσμικό διάστημα
με της φαντασίας το διαστημόπλοιο
και το τηλεσκόπιο του στοχασμού!
Πουθενά, ζωής ανάσα
κανένα ζωής ίχνος κάπου
και επιστρέφει στο γήινο πεδίο.
Επαναπροσγειώνεται στο γαλάζιο πλανήτη
στη δική του κουρσεμένη χώρα!
Η πραγματικότητά της
γι άλλη μια φορά τον αναστατώνει.
Σκοτάδι δίχως αγάπη ο κόσμος!
Ξανοίγεται στα πέλαγα
όχι κυνηγώντας χίμαιρες
αλλά της αγάπης τους πειρατές.
Οι φουρτούνες πολλές
και τα σύννεφα πάνω του βαριά
έτοιμα να ξεφορτώσουν ..
Εκείνος άφοβα προχωρά!
Στην πλώρη πάντα όρθιος
και με τα στήθη ανοιχτά
για να ξεπλένονται τα φυλλοκάρδια
και οι αισθήσεις του όλες
απ΄τις μπόρες και τ΄ανεμοβρόχια.
Σαν επιστρέφει η νηνεμία
πιο καθαρά ακούγονται της καρδιάς του οι χτύποι
και οι κεραίες του τώρα συλλαμβάνουν
σιωπής ψιθύρους από ψηλά!
Αυτοί κατευθύνουν τη σκέψη του
και στην αλήθεια τον οδηγούν.
Οι λαφυραγωγοί της αγάπης
βαθιά μέσα του είναι
στον ωκεανό της εγωλατρίας του
κι αμέσως αλλάζει ρότα
Έπαψε πλέον να πελαγοδρομεί
στη ματαιότητα της λογικοκρατίας..
Ηλίας Κ Μάρκου
Στου πόνου το καράβι
Ο πόνος του άλλου, μέγεθος δεν έχει
ούτε και χρώμα, για να΄ναι διακριτός.
Αόρατος παραμένει κι απαρατήρητος
με γυμνό το μάτι.
Με της ανθρωπιάς το μικροσκόπιο
μια πρώτη εικόνα έχεις
και μια αίσθηση.
Υπάρχει, όμως, κι άλλο μικροσκόπιο
με μεγάλης εμβέλειας φακό
κι αυτό είναι η ΑΓΑΠΗ
Όποιος μ΄αυτό παρατηρεί
το διπλανό του
βαθιά στον πόνο καταφάσκει
αυτοπροαίρετα και καλοπροαίρετα.
Κι όσο το χρησιμοποιεί
της δικής του ψυχής τα μύχια
ανακαλύπτει κι ανακινεί.
Με της αγάπης το μικροσκόπιο
αναποδογυρίζεται
ο ανελέητος της λογικής κόσμος
και ψηλαφίζεται ένας άλλος!
Με διαφορετική λογική
που δεν είναι τετράγωνη
άκαμπτη και σκληρή
και δεν κάνει εκπτώσεις
στη συμπόνια και στην κατανόηση.
Ένας άλλος κόσμος
στον οποίο η καρδιά σμιλεύεται
με την αφειδώλευτη αυτοπροσφορά
και την αλληλεγγύη.
Λένε για τον πόνο
πως όσο αφανής είναι
τόσο περισσότερο καρποφορεί.
Βέβαιο πάντως είναι :
Πως για να περιπλεύσεις
της Ζωής το πέλαγος
και να εξερευνήσεις
όλες τις ακτές της πληρότητάς της
πρέπει οπωσδήποτε να ναυτολογηθείς
Οι ισχυροί και οι εξαθλιωμένοι
Τελειωμό δεν έχουν των κατατρεγμένων οι δοκιμασίες
και τα δεινοπαθήματα των ανυπεράσπιστων του κόσμου!
Στις εμπόλεμες, αλλά και στις δήθεν ασφαλείς ζώνες
βαθιά μέσα τους ο ανείπωτος πόνος είναι ριζωμένος
και οι απαντοχές τους βυθισμένες στο απόλυτο σκοτάδι!
Καμιά διάκριση πλέον δεν κάνει η άκαρδη δυστυχία
αφού η σκληράδα της αγκαλιάζει ακόμα και τα βρέφη!
Οι αφεντάδες του πλανήτη μας μόνιμα αλληθωρίζουν
και τα φερέφωνά τους υλοποιούν τα βρώμικα σχέδιά τους!
Ανενόχλητα σκορπούν τον τρόμο, το φόβο και το θάνατο
εκεί όπου οι λαοί έπαψαν εδώ και καιρό να έχουν αύριο
αφού οι πατρίδες τους έγιναν γεωπολιτικοστρατηγικοί στόχοι!
Από παντού κι εξακολουθητικά τους σημαδεύουν ανελέητα
ενώ οι γύπες των συμφερόντων πετούν πολύ χαμηλά
στις γκρίζες περιοχές εκείνες με τα απροσμέτρητα θύματα.
Εκεί όπου η ζωή και η κόλαση κατάντησαν συνώνυμα
και τα μικρά παιδιά δεν έμαθαν ποτέ τί θα πει παιχνίδι!
Αλλά κι όπου δεν κροταλίζουν τα οπλοπολυβόλα
ίδιες κι απαράλλακτες ακούγονται οι ανθρώπινες οιμωγές
αφού κι εκεί σοβεί ένας άλλος πόλεμος με διαφορετικά όπλα.
Αυτός της εκμετάλλευσης και της οικονομικής εξαθλίωσης
με πιο αποτελεσματικά τα όπλα της μαζικής καταστροφής…
Παγκόσμιοι οργανισμοί, θεσμοί και διάφορες ενώσεις
από συνήθεια κουνούν τ΄άσπρα μαντήλια τους, χρόνια τώρα
πάντα, όμως, από απόσταση μακρινή, για να μην τα λερώσουν.
Γι αυτούς τους μεσολαβητές η ειρήνη είναι αμφίσημη έννοια
όπως και το δίκιο ταυτόσημο πάντα με τα θέλω των ισχυρών!
Ηλίας Κ Μάρκου
Διαλυμένες βεβαιότητες και κούφιες προσμονές
Χρόνια τώρα παραδέρνομε στης κρίσης τη λασπουριά
κι όλοι εξακολουθητικά μιλούν για τις άδειες τσέπες…
Κάποιοι, όμως, βλέπουν πιο βαθιά στο άλγος των ανθρώπων
και μιλούν για τις άδειες καρδιές και την ακοινώνητη κοινωνία!
Τελικά, πιστέψαμε στις σειρήνες της εφήμερης καλοπέρασης
κι εντελώς επιπόλαια κι αστόχαστα μονοδρομήσαμε τη ζωή μας!
Χαράξαμε πορεία για τα βολικά, τα υπερβολικά και τα ταπεινά
και τώρα βρεθήκαμε μπροστά στα αδιέξοδα των επιλογών μας..
Τριγύρω μας, διαλυμένες βεβαιότητες και κούφιες προσμονές…
Αποκαθηλωμένοι θεσμοί από τους ιερούς και άγιους σκοπούς τους
από τη δικαιοσύνη, την αξιοκρατία, την τιμιότητα και την αλήθεια!
Ένας ολόκληρος λαός, έρμαιο στη βουλιμία της ασύδοτης εξουσίας!
Κάποιοι απροσάρμοστοι της εποχής υψώνουν φωνή διαμαρτυρίας
όμως, πνίγεται από τις αλαλάζουσες κραυγές των λαϊκιζόντων…
Είναι οι αδιόρθωτοι οπαδοί των ανερμάτιστων υλικών απολαύσεων
ο όχλος, που γυαλίζει το μάτι του από το σύνδρομο της στέρησης!
Αν κάποια μέρα απαλλαγούμε οριστικά απ΄τις παραισθήσεις μας
κι αν με τα φτερά της ψυχής πετάξουμε από το σημερινό τέναγος
Τότε μόνο θα τροχοδρομήσουμε τη σκέψη και τη θέλησή μας
στον καθαρό και στέρεο αγώνα της θεμιτής διεκδίκησης………
Ηλίας Κ Μάρκου
Τα είδωλα της ύλης
Σε τούτες, τις τόσο ταραγμένες μέρες που ζούμε
Οι περισσότεροι από μας φλυαρούν ακατάπαυστα
Εκείνος, όμως, κρατά τη δική του ψυχική αταραξία
κι ευχαριστιέται τη βαθιά σιγαλιά της εγκράτειας!
Όλοι σχεδόν πασχίζουν για την αυτοπροβολή τους
και κυνηγούν μετά μανίας απατηλές χίμαιρες……
Αυτός ενσυνείδητα πλέον αρνείται τη ματαιοδοξία
και παθιάζεται με την υπεροχή της ολιγάρκειας!...
Στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη σαστιμάρα
και στον αλαλαγμό της ασυδοσίας του χρήματος
Εκείνος αθόρυβα επενδύει στην επιμέλεια της ψυχής
και νηστεύει απ΄ όλα τα αγαθά του καταναλωτισμού.
Οι κοινωνικές μάζες θεοποίησαν όλα τα είδωλα της ύλης
κι ασταμάτητα θυσιάζουν στου ματεριαλισμού το βωμό!
Αυτός συνεχίζει τις καθημερινές επίπονες εξερευνήσεις
στο γαλαξία της αντισυμβατικής απόλυτης μονομέρειας
εκεί όπου δεν ευδοκιμεί η βουλιμία της λογικοκρατίας…
Ηλίας κ Μάρκου
Η Εκκλησία να δοξάζει το Θεό «εν τω ανθρώπω»
Στον αντίποδα της αθεϊστικής άποψης, ότι τα επιστημονικά πειραματικά αποτελέσματα διαψεύδουν διαρκώς τη βιβλική περιγραφή για τη δημιουργία του κόσμου και τη γένεση του σύμπαντος, διατυπώνονται συχνά απόψεις που θέλουν την εξέλιξη της επιστήμης να επιβεβαιώνει τη Βίβλο, όπως αυτή του επιστήμονα Ρόμπερτ Τζάστροου, του ιδρυτή του Ινστιτούτου Διαστημικών Μελετών της NASA. Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτόν τον αγνωστικιστή (κατά δήλωσή του) επιστήμονα, η πολυσυζητημένη θεωρία της μεγάλης έκρηξης (Big Bang) για τη δημιουργία του σύμπαντος παραπέμπει στην πρώτη σειρά του βιβλικού κειμένου «Στην αρχή ο Θεός, έπλασε τον ουρανό και τη γη», ενώ επιβεβαιώνει κι αυτό που ο βασιλιάς Δαβίδ έγραψε πολλές χιλιάδες χρόνια πριν «Τα ουράνια φανερώνουν το μεγαλείο του Θεού και δείχνει το στερέωμα τα έργα που έχει φτιάξει» (στίχ. 2 Ψαλμ. 19).
Σ΄ένα άλλο επίπεδο σκέψης, πολύ διαφορετικό μας μεταφέρει ο σεμνός λόγος ενός ιεράρχη της ελλαδικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, του Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής. Ο σεπτός αυτός ιεράρχης πριν φορέσει το ράσο (αρχικά ως μοναχός στο Άγιο Όρος) διέπρεψε ως επιστήμονας στην Αμερική και όχι μόνο. Σπούδασε, μεταξύ των άλλων, φυσική στο Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, αστροφυσική στο Χάρβαρντ, έκανε διδακτορικές σπουδές στον τομέα της βιοϊατρικής τεχνολογίας, αλλά και των εφαρμοσμένων μαθηματικών (αιμοδυναμική του κυκλοφοριακού συστήματος - καρδιάς και αγγείων) στο ΜΙΤ και στο Χάρβαρντ, εργάστηκε ως ερευνητής και επιστημονικός συνεργάτης σε διάφορα νοσοκομεία της Βοστώνης, διετέλεσε επιστημονικός σύμβουλος φημισμένων εταιριών σε θέματα Διαστημικής Ιατρικής Τεχνολογίας, σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού και στην αντίστοιχη του Αριστοτελείου (όπου και ανακηρύχθηκε διδάκτορας στον τομέα της βιοηθικής με θέμα τις μεταμοσχεύσεις), ενώ για δέκα χρόνια δίδαξε στην Ιατρική Σχολή του πανεπιστημίου Κρήτης, το μάθημα Αιμοδυναμική Παθοφυσιολογία των αγγειακών παθήσεων και των αγγειοχειρουργικών επεμβάσεων. Πρόκειται για τον άνθρωπο που συνδυάζει την επιστημονική κατάρτιση με τη θεολογική παιδεία και αν κρίνουμε από την τελική του απόφαση, να εγκαταλείψει τα πάντα για να αφοσιωθεί στο Θεό, νομίζω είναι το πλέον κατάλληλο πρόσωπο για να εκφράσει τη δική του άποψη για το θέμα που κουβεντιάζουμε. Η Εκκλησία γι αυτόν, λοιπόν, κατανοεί ότι «ο άνθρωπος φύσει του ειδέναι ορέγεται», η δε γνώση αποτελεί δώρο του Θεού και δυνατότητα μετοχής στην πανσοφία Του.
Ο αγώνας του ανθρώπου για την κατάκτηση της γνώσης και την επιστημονική ανακάλυψη έχει κάτι το θεϊκό μέσα του. Αλλά και η ανακάλυψη άγνωστων ικανοτήτων και δυνατοτήτων του ανθρώπου, που κι αυτή απορρέει από την έρευνα, δημιουργεί στην Εκκλησία την ανάγκη να δοξάσει το Θεό «εν τω ανθρώπω».
Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, όχι μόνο συμμετέχει στη δυνατότητα της προχωρημένης γνώσης, αλλά συναπολαμβάνει και την επιτυχία μας. Μπορεί να χαίρεται την ομορφιά της εξυπνάδας και να θαυμάζει το μεγαλείο της ανθρώπινης ευφυΐας.
Ηλίας Μάρκου
Το ακραίο ωφελιμιστικό πνεύμα της σύγχρονης εποχής
Ο σύγχρονος τρόπος σκέψης διαπνέεται από ένα ακτιβιστικό πνεύμα απέναντι στη ζωή. Κάθε ατομική ενέργεια και πράξη κρίνεται με βάση τη χρησιμότητά της και τη συνεισφορά της στο κοινωνικό σύνολο.
Παραγνωρίζεται ο προσωπικός χαρακτήρας, η ιδιοσυστασία του ατόμου και το βάρος της αντιμετώπισης του ανθρώπου πέφτει πρωταρχικά και κύρια στη δράση του και στο αποτέλεσμα αυτής ως προς την κοινωνία. Και φαίνεται λογικό ο καθένας μας να κρίνεται από την κοινωνική του συνεισφορά, από την προσφορά του στο σύνολο, από τις ενέργειες και τις πράξεις του για το
Περί Θεολογίας και Φιλοσοφίας
Η χρησιμοποίηση του όρου της θεολογίας με διαφορετικούς τρόπους, άραγε τι θα μπορούσε τι σημαίνει; Η θεολογία δεν έχει παντού την ίδια σημασία και ποιοί είναι αυτοί οι διαφορετικοί τρόποι; Υπάρχουν απαντήσεις γι αυτά; Ναι λένε οι θεολόγοι και οι θεολογούντες διανοούμενοι.
Γι αυτούς άλλη είναι η αποκαλυπτική θεολογία, η οποία ασχολείται με τις πεποιθήσεις και τα δόγματα που παραδόθηκαν στους ανθρώπους μάλλον μέσω της αποκάλυψης - παρά μέσω του λόγου, και άλλη είναι η φυσική θεολογία, η οποία ασχολείται με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και τα δόγματα που συγκροτούνται μέσω του ανθρώπινου λόγου.
Υπάρχει επίσης ένας τρίτος τρόπος που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον όρο θεολογία, κι αυτός είναι η θεωρητική θεολογία. Με αυτή την έννοια η θεολογία θα μπορούσε να περιγραφεί ως ένα είδος φιλοσοφίας που πραγματώνεται απ΄το σύνολο των πιστών, αφού έχει δεχτεί έντονες επιρροές τόσο απ΄τη φιλοσοφία, όσο και από τη μεταφυσική.
Υπάρχουν βέβαια και οι δήθεν αντισυμβατικοί της σκέψης, οι οποίοι θεωρούν πως από τότε που συστηματοποιήθηκε η ανθρώπινη σκέψη, δηλαδή, από καταβολής επιστήμης, η φιλοσοφία βρίσκεται μονίμως σε αντιπαράθεση με τη θεολογία, και επομένως δεν μπορεί να γίνεται λόγος περί εντάξεως της θεολογίας στα είδη της φιλοσοφίας. Μιλούν αβασάνιστα, φλύαρα και πάντα επιφανειακά….
Η θεωρητική θεολογία, είναι ο στοχασμός και η μελέτη της θρησκείας από το σύνολο των πιστών, ενώ η φιλοσοφία οφείλει να αμφισβητεί τα πάντα, ακόμα κι αυτόν τον πυρήνα πεποιθήσεων και θέσεων του πιστού, στον οποίο βασίζεται η πίστη του.
Ο θεολόγος βέβαια δεν σημαίνει πως αποφεύγει η αγνοεί τα τυχόν προβλήματα που εγείρονται ακόμα και από την ίδια του την πίστη. Σε όλες, σχεδόν, τις θρησκείες του κόσμου, οι προβληματισμοί των θεολόγων φτάνουν πολύ μακριά από αυτούς των κοινών πιστών. Μία σημαντική συνέπεια του φιλοσοφικού στοχασμού πάνω στη θρησκεία, ειδικά στη Δύση, ήταν να τη στρέψει προς τον ανορθολογισμό.
Όταν, λοιπόν, η λογική θεμελίωση της πίστης, όπως ήταν τα περί υπάρξεως του Θεού επιχειρήματα των σχολαστικών του Μεσαίωνα, αποδείχτηκε αβάσιμη και με τον καιρό αυξάνονταν τα προβλήματα, όπως αυτό της ύπαρξης του κακού, ή έννοια της ανορθολογικής πίστης απόκτησε κεντρική σημασία και μάλιστα αναγορεύτηκε σε αρετή.
Ηλίας Κ Μάρκου
H γένεση του πολιτισμού
Πριν από δέκα χιλιάδες χρόνια, όταν άρχισαν τα παγωμένα οροπέδια της παγετωνικής εποχής να υποχωρούν προς τον βόρειο και τον νότιο πόλο λόγω της κλιματικής αλλαγής, ο πληθυσμός της Γης παρουσίασε ραγδαία αύξηση. Κατά τους υπολογισμούς, πριν από οκτώ χιλιάδες χρόνια, στον πλανήτη μας κατοικούσαν από πέντε έως δέκα εκατομμύρια άνθρωποι, η πλειονότητα των οποίων ζούσε από το κυνήγι και την τροφοσυλλογή. Σταδιακά, από νομάδες και περιπλανώμενες ομάδες, κατέληξαν να εξημερώνουν ζώα, να οργανώνονται σε κοινωνίες, να εγκαταλείπουν τις πρόχειρες καλύβες και να εγκαθίστανται μόνιμα σ΄ένα μέρος, κατασκευάζοντας όλο και πιο μεγάλα σπίτια, για να στεγάσουν τις πολυπληθείς οικογένειές τους. Στα έξι χιλιάδες περίπου χρόνια πριν, στην κεντρική Μεσοποταμία, υπήρχαν μικρές πόλεις, οι οποίες καταλάμβαναν έκταση σαράντα έως πενήντα στρεμμάτων, με σπίτια που είχαν τοίχους από πλινθότουβλα και ξύλινες στέγες επιστρωμένες με κονίαμα. Χωρίς αμφιβολία ο στενός δεσμός του ανθρώπου με τη φύση, τον έκανε να πιστέψει σε κάποια αόρατη δύναμη που ρύθμιζε ολόκληρο τον κύκλο της ζωής, την ανάπτυξη, την αναπαραγωγή και το θάνατο.
Χίλια περίπου χρόνια αργότερα, στη Μεσοποταμία (στην πόλη Εριντού, νοτιοδυτικά της Ουρ) θεσμοθετήθηκε για πρώτη φορά η συλλογική λατρεία. Προς τιμήν της προστάτιδάς τους θεότητας Ένκι, που εξουσίαζε την ύδρευση της πόλης (Ένκι, θεός των υδάτων και της γόνιμης γης), οι κάτοικοι κατασκεύασαν ένα οίκημα που ήταν ναός και κέντρο της γεωργικο - βιοτεχνικής δραστηριότητας της πόλης. Την περίοδο μεταξύ πέντε έως τέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν, υπάρχουν στη Μεσοποταμία και οι πρώτες μαρτυρίες για χρήση από τον άνθρωπο ιστίων για τα σκάφη, ενώ την επόμενη χιλιετία έχουμε την ανακάλυψη της πρώτης γραφής, αλλά και άλλες σημαντικές εξελίξεις σε άλλες περιοχές, όπως τη χρήση σκαφών και τροχών στην εγγύς Ανατολή, την ανακάλυψη τροχοφόρων οχημάτων στην ανατολική Ευρώπη, τη χρήση απλού αλετριού στη βόρεια και δυτική Ευρώπη, και την καλλιέργεια κεχριού στην Κορέα.
Γύρω, στα τρεις χιλιάδες χρόνια πριν, η εικόνα της κοιλάδας των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη άλλαξε ριζικά και η ερημιά που έφτανε βαθιά στο εσωτερικό της Μέσης Ανατολής (εννιακόσια χιλιόμετρα περίπου ανατολικά των ακτών της Μεσογείου) άρχισε να διαφοροποιείται εκπληκτικά. Στις όχθες των ποταμών κατά μήκος της κοιλάδας ξεπρόβαλαν μεγαλόπρεπες πόλεις και γύρω τους διαμορφώθηκαν εκτάσεις χωραφιών με σιτηρά, συστάδες από χουρμαδιές, ενώ μέσα από τα χονδρά τείχη που περιστοίχιζαν τις πόλεις υψώνονταν ναοί που δέσποζαν πάνω από την πόλη και την πεδιάδα. Αυτό που συντελέστηκε στην περιοχή αυτή, που οι αρχαίοι Έλληνες αργότερα ονόμασαν Μεσοποταμία, ήταν το πιο συνταρακτικό γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας, ήταν η γένεση του πολιτισμού. Κάθε πόλη του πολιτισμού της Μεσοποταμίας ξεκινούσε από ένα μικρό αστικό κέντρο γύρω από ένα ιερό.
Κατά το πέρασμα των αιώνων, οι πόλεις αναπτύσσονταν κι εξελίσσονταν σε πόλεις-κράτη με τείχη και μεγαλύτερα ιερά και ναούς. Το μέγεθος των ναών σταδιακά αυξανόταν κι έτσι δημιουργήθηκαν τα ζιγκουράτ, τεράστιοι ναοί με πολλά επίπεδα που άγγιζαν τον ουρανό. Ίσως από τους ναούς αυτούς να προέρχεται ο εβραϊκός μύθος για τον Πύργο της Βαβέλ.
Οι απόγονοι εκείνων των παλιών γεωργών της εποχής του λίθου, που έγιναν γνωστοί ως Σουμέριοι και η χώρα τους ως Σουμερία, μετέτρεψαν τη φαινομενικά άγονη γη τους σε εκτάσεις αφθονίας, αλλάζοντας κυριολεκτικά την όψη του κόσμου.
Ηλίας Κ Μάρκου
Διάλογος στην κορυφή του Άθω
- Και πίστη Γέροντα τι είναι;
- Διαστημόπλοιο είναι η πίστη. Είναι ο πύραυλος που μας ανεβάζει από τον παρόντα γήινο κόσμο, σ΄έναν άλλο, στον «υπέρ αίσθησιν» κόσμο, τον ουράνιο.
Είναι η ακλόνητη πεποίθηση και η απόλυτη βεβαιότητα για την αλήθεια κάποιου συμβάντος, γεγονότος ή μιας κατάστασης που αδυνατούμε να γνωρίσουμε με τις αισθήσεις και να ερμηνεύσουμε με τις γνώσεις. Όπου δεν μπορεί να φτάσει η λογική, διεισδύουμε με την πίστη. Στη θρησκευτική εμπειρία του ανθρώπου, η πίστη είναι θεμελιακή λειτουργία και ιδιαίτερα στην Ορθοδοξία μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτό που αποκαλούμε πίστη στο λυτρωτικό χαρακτήρα του μυστηρίου της εν Χριστώ θείας οικονομίας, η οποία εν τέλει βιώνεται εμπειρικά στη λατρευτική και στην όλη πνευματική ζωή της Εκκλησίας.
- Δηλαδή Γέροντα η γνώση της επιστήμης είναι ασύμβατη με την Αγία Γραφή και τα περιεχόμενά της, επειδή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το δόγμα «πίστευε και μη ερεύνα»; Επίσης θα ήθελα να σας ρωτήσω, που βασίζουν τον ισχυρισμό τους οι περισσότεροι των θεολόγων (κληρικοί και λαϊκοί), ότι η ενασχόληση με τις θετικές επιστήμες - και κυρίως τις φυσικές - οδηγεί στην αθεΐα;
- Παιδί μου, αν θέλεις τη γνώμη μου, άπιστοι άνθρωποι δεν υπάρχουν, γιατί κι αυτοί που απορρίπτουν την ύπαρξη του Θεού και αυτοχρίζονται άπιστοι για να δηλώσουν τάχα πως δεν πιστεύουν πουθενά, αυτοδιαψεύδονται από τα έργα τους.
Όλοι αυτοί μπορεί να μην πιστεύουν στο Θεό, αλλά πιστεύουν στην απιστία τους, δηλαδή αρνούνται την πίστη στην αθανασία της ψυχής, στη συνέχιση της ζωής μετά την προσωρινή διακοπή της με το θάνατο, όμως, στην πραγματικότητα πιστεύουν στην ύλη, στην τυχαιότητα, στην επιστήμη τους ή και στο τίποτα!
Πάντως σε κάτι πιστεύουν.
Η αλήθεια είναι, πως οι πιστοί μελετητές του φαινομένου της αθεΐας και της απομάκρυνσης του ανθρώπου από το Θεό, στις αιτίες - μεταξύ των άλλων - συγκαταλέγουν και τη λατρεία του ορθού λόγου, την υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων του ανθρωπίνου νου, που αναμφίβολα ενισχύει τις διαθέσεις άρνησης του Θεού.
Και μια άλλη αλήθεια, Οδυσσέα, που δεν πρέπει να μας διαφεύγει.
Οι άνθρωποι θαμπώθηκαν από τα λαμπερά επιτεύγματα και την πρόοδο των φυσικών επιστημών και πολλοί από τους δηλωσίες άθεους παραποιούν ή παρανοούν το γράμμα και το πνεύμα της Αγίας Γραφής. Και να ξέρεις πως σχεδόν όλοι αυτοί ασχολήθηκαν περιστασιακά με τη Γραφή και μάλιστα από ελάχιστα έως καθόλου, στα μαθηματικά τους χρόνια. Αυτοί είναι που χρησιμοποιούν, είτε από άγνοια είτε από σκοπιμότητα, το δήθεν «πίστευε και μη ερεύνα» για να δηλώσουν και να αποδείξουν ότι η χριστιανική διδασκαλία δογματικά εναντιώνεται στην έρευνα, στη γνώση και στην επιστήμη. Απομονώνουν αποσπασματικά λέξεις ή φράσεις από κάποιο κείμενο και επιχειρούν με την κατά γράμμα ερμηνεία τους να στηρίξουν τον αυθαίρετο ισχυρισμό τους.
Η ολοκληρωμένη, λοιπόν, πρόταση στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι «πίστευε και μη ερεύνα τα της πίστεως» και φυσικά έχει την έννοια ότι αποκλείει την αυτάρκεια της γνωστικής δύναμης του νου στην πορεία για την κατάκτηση της θεογνωσίας.
Δεν έχει ανάγκη ο χριστιανισμός, ως αλήθεια, να ανταγωνιστεί την επιστήμη για να υπερισχύσει, κι ούτε ποτέ διανοήθηκε να χρησιμοποιήσει τα δεκανίκια της για να στηριχθεί.
Ο Μέγας Αθανάσιος έλεγε πως ο Θεός που γίνεται καταληπτός με τη γνώση, δεν μπορεί να είναι ο αληθινός Θεός.
Εκείνο, όμως, που είναι απορίας άξιο, Οδυσσέα παιδί μου, είναι το ό,τι στις μέρες μας οι θιασώτες της υπεροχής της γνώσης επί παντός επιστητού (φυσικού και πνευματικού), διακατέχονται από τέτοια αλαζονεία που τους οδηγεί στη θεοποίηση της επιστήμης, την οποία θεωρούν κυρίαρχη σε κάθε προσπάθεια για την ερμηνεία του κόσμου.
Ηλίας Μάρκου
ΝΑΙ ή ΟΧΙ
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι να πούνε.
Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει έτοιμο μέσα του το Ναι,
και λέγοντάς το, πέρα πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησή του.
Ο αρνηθείς δεν μετανιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
Όχι θα ξανάλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει τ΄Όχι εκείνο,
Το ορθόν, εις όλην την ζωήν του…
Κων.Καβάφης
Ο κάθε άνθρωπος στη διαδρομή της ζωής του βρίσκεται διαρκώς αντιμέτωπος με μικρά διλήμματα και κάποτε με μεγαλύτερα. Πορευόμενος συναπαντά σταυροδρόμια και πρέπει να διαλέξει το δρόμο που θέλει ν΄ακλουθήσει, πρέπει να πάρει τη δική του απόφαση για τη μελλοντική κατεύθυνση.
Αλλά και σε συλλογικό επίπεδο ένας λαός, οι πολίτες μιας χώρας κάποτε καλούνται να πουν το δικό τους Ναι ή το δικό τους Όχι σε διλλήματα που έχουν να κάνουν με το γενικό κοινωνικό καλό και την προοπτική της χώρας. Να πουν το δικό τους Ναι ή το δικό τους Όχι για ν΄απαντήσουν σε ερωτήματα και προβλήματα που έχουν να κάνουν με ζητήματα εθνικής εμβέλειας.
Στις δημοκρατίες η γνώμη της πλειοψηφίας μέσα από ψηφοφορίες και κάλπες γίνεται πάντα σεβαστή. Το δημοψήφισμα, λοιπόν, όπως και στο Σύνταγμα της χώρας μας ορίζεται είναι η έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας που αποτελεί και το θεμέλιο του πολιτεύματος.
Την Κυριακή 5 Ιουλίου, ως πολίτες της χώρας που γέννησε τη δημοκρατία και έδωσε τ΄όνομά της στην Ευρώπη, καλούμαστε να επιλέξουμε μεταξύ του
Η αναζήτηση απαντήσεων σε μεταφυσικά προβλήματα
Ο άνθρωπος ανέκαθεν εθίζεται στο να δημιουργεί διάφορες θεότητες σαν προέκταση των δικών του δυνάμεων, και κυρίως της διάνοιάς του. ΄Ετσι, κάθε φορά που επικρατεί κάτι τέτοιο, τότε τα πράγματα όχι μόνο δεν αλλάζουν, αλλά και η μοίρα του ανθρώπου γίνεται ακόμα πιο ανυπόφορη. Η ιστορία κατέγραψε με ακρίβεια τέτοιες θεότητες, άλλοτε ταυτιζόμενες με τη φύση (φιλοσοφικός ή θρησκευτικός πανθεϊσμός), άλλοτε με την κοινωνία (κοινωνικά συστήματα) και άλλοτε με μια εντελώς απροσδιόριστη και αφηρημένη έννοια. Θεότητες που το μόνο που καταφέρνουν είναι να πλήξουν ανεπανόρθωτα το όλον του ανθρώπου, την ακεραιότητά του, ως προσώπου, καθώς παραμένουν πάντα μια εξωτερική αυθεντία που φθείρει τον άνθρωπο.
Κι αυτός όταν καταστρέψει τα διάφορα προσωπεία των
Η άρνηση της λογικής του κόσμου
Για τους μοναχούς και τις μοναχές, είναι επιλογή, με την ένταση της ελεύθερης βούλησης, η απομάκρυνση από την κοσμική ζωή, γι αυτό και η πίστη για την απόφαση αυτή είναι δυνατή, αταλάντευτη και γνήσια. Στην καινούργια τους ζωή, τη μοναχική, τα λίγα κατά κόσμον είναι πολλά, γιατί είναι τα απαραίτητα. Απλή και λίγη τροφή για να συντηρείται το σώμα, ενώ η καθημερινή εργασία γίνεται με πολλή χαρά και κέφι, επειδή ακριβώς δεν συνοδεύεται από την καταπίεση και την καταδυνάστευση του χρήματος, από το κυνήγι και την αδυσώπητη επιθυμία του κέρδους και της αμοιβής.
Η αισθητική απόλαυση της όποιας φυσικής ομορφιάς και η γοητεία της ευχαρίστησης από τα όποια φαντασμαγορικά του κόσμου και τα δημιουργήματα της ανθρώπινης σκέψης είναι
Η θρησκεία είναι το καταφύγιο των ανθρώπων;
Καθώς το πλοιάριο έπλεε πολύ κοντά στις ακτές της αθωνικής χερσονήσου άφηνε το βλέμμα του να περιδιαβαίνει τις απέναντι βουνοπλαγιές και τις διασκορπισμένες μέσα στην παρθένα βλάστηση Μονές και δεν ήξερε τι να πρωτοθαυμάσει! Το μεγαλείο της φύσης ή το μεγαλείο της ψυχής όλων αυτών των ανθρώπων που επέλεξαν αυτόν το τόπο για τους ασκητικούς αγώνες τους. Είναι ο καταλληλότερος τόπος για τέτοιου είδους αγώνες, γι αυτό και συγκέντρωσε από τους πρώτους κιόλας βυζαντινούς χρόνους πολλούς μοναχούς, απ΄όλα τα μέρη της αχανούς αυτοκρατορίας και δικαιολογημένα από τη μεσοβυζαντινή ακόμα εποχή ονομάστηκε όλη η χερσόνησος Άγιο Όρος. Βέβαια αυτή την ονομασία την έδωσε πρώτα ο λαός, αλλά επισημοποιήθηκε πολύ γρήγορα και επικυρώθηκε με ιδιαίτερο Χρυσόβουλλο του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Θ΄ του Μονομάχου στα μέσα του 11ου αιώνα. Υπάρχει μια τάξη και μια γαλήνη εκεί που δεν τη συναντάς σε καμιά κοινωνία ανθρώπων. Οι άνθρωποι που εγκαταβιώνουν στο Όρος έχουν μια
Για την Ελλάδα της μεγαλοσύνης και της δημιουργίας Υπάρχει μια σχεδόν παγιωμένη άποψη και αντίληψη, κοινωνικών κυρίως αναλυτών και επιστημόνων, η οποία θέλει τους πολιτικούς σχηματισμούς, τα πολιτικά κινήματα και κόμματα, και τα πολιτικά πρόσωπα να εκφράζουν, να αποκαλύπτουν και να αντικατοπτρίζουν τα δεδομένα και τις απαιτήσεις της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Υπάρχει ένα κοινωνικό αξίωμα, ένας κανόνας που θέλει την κάθε κοινωνία να έχει τους πολιτικούς ταγούς που της αξίζουν και το Κοινοβούλιο μιας χώρας να εκπροσωπείται από αυτούς που αξίζουν για το λαό και τους πολίτες της.
Αυτή την κατεστημένη άποψη, όλοι εμείς που βιώνουμε τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα καλούμαστε να την ανατρέψουμε και να διαψεύσουμε τον κανόνα.
Και οι πιο δύσπιστοι και δύστροποι Έλληνες πολίτες κάτω από το βάρος της ανυπόφορης και ζοφερής καθημερινότητας αναγκάστηκαν να ομολογήσουν τη συμμετοχή τους στα λάθη του παρελθόντος.
Τις τελευταίες κοντινές δεκαετίες της νεώτερης ελληνικής πολιτικής ιστορίας, πολλοί ήταν εκείνοι οι πολίτες που βολεύονταν με την ψευδαίσθηση πως ο γιαλός ήταν στραβός ενώ κατά βάθος ήξεραν πως στραβά αρμενίζουν. Σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, σε όλα τα επαγγέλματα, σε όλους τους τομείς και τις εκφάνσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας είχε εισχωρήσει αυτός ο ύπουλος
Υπουργός Προστασίας του Πολίτη και Αστυνομία
Από την θεωρία στην πράξη...
*Γράφει ο Σωτ. Αθαν. Μουντζούρης
Ο νέος Υπουργός κ.Ιωάννης Πανούσης,μπορεί να μην ήταν γνωστός σε πολλούς μέχρι την ημέρα της ορκωμοσίας του,σίγουρα όμως ήταν γνωστός στην αστυνομία και στους αστυνομικούς.
Ως Καθηγητής Πανεπιστημίου με ειδίκευση το έγκλημα (Εγκληματολόγος) εδίδασκε στις αστυνομικές σχολές ,σε σεμινάρια ή εκπαιδεύσεις αστυνομικών.
Γνωστός για τις θέσεις-προτάσεις του για θέματα εγκληματικότητας ,πεζής και εμφανούς αστυνόμευσης (αστυνομικός γειτονιάς), εγκληματοφοβία, ξενοφοβία και ρατσισμό.Γνωρίζει καλά τα περί της Αστυνομίας.
Άνθρωπος του μέτρου και διακρίνεται για την καλή γνώση του αντικειμένου της, τις δημοκρατικές του ευαισθησίες και την διάθεσή του για προσφορά στον πολίτη και την κοινωνία.Αγαπάει τον πολίτη και τον αστυνομικό και επιθυμεί βελτίωση των σχέσων των δύο μερών.
Ως επιλογή,για την νέα αριστερή Κυβέρνηση και το συγκεκριμένο ευαίσθητο Υπουργείο, ο κ.Πανούσης υπήρξεν άριστη.
Οι πολιτικοί και οι Υπουργοί ασφαλώς κρίνονται εκ του αποτελέσματος.Η περίοδος χάριτος θα παρέλθει σύντομα και θα κριθεί ο νέος Υπουργός-και αυστηρά μάλιστα -εκ των έργων και όχι εκ των λόγων, εκ του αποτελέσματος και όχι εκ των προθέσεων.
Καλές οι δηλώσεις και όλα, αυτά που ακούσθηκαν από ένα Πανεπιστημιακό Καθηγητή, Επιστήμονα, μετριοπαθή πολιτικό. Ο λόγος του παραπέμπει σε άριστο και άνετο ομιλητή που διαλέγεται σε κάποιο αμφιθέατρο ή σε κάποια αίθουσα απευθυνόμενος στους πολίτες. Καλή η θεωρία αλλά
Με αμετεώριστη προσήλωση στο αύριο
Το πολιτικό σύστημα πορεύτηκε στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, κάνοντας μια διαδρομή σαράντα και πλέον χρόνων. Γόνοι, διάδοχοι και επαγγελματίες πολιτικοί δημιούργησαν τα δικά τους προτεκτοράτα τα δικά τους φέουδα μέσα σ΄αυτό το σύστημα που έφερε την πατρίδα εδώ που είναι τώρα.
Τις τελευταίες δεκαετίες όλα αυτά τα φεουδαρχικά κατάλοιπα συντήρησαν και αναπαρήγαγαν ένα σύστημα εξουσίας και απόλυτης κυριαρχίας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων (κατώτερων και μεσαίων). Όλοι αυτοί, οι δήθεν εκφραστές του δημοσίου συμφέροντος ήταν στην πραγματικότητα λαοπλάνοι και μεταμφιεσμένοι καταχραστές των προσδοκιών ενός λαού με φιλότιμο και εθνική περηφάνια στο μεδούλι της ιδιοσυστασίας του. Και να που φτάσαμε στην ώρα μηδέν!
Τώρα, είναι η στιγμή που θα πρέπει ο μεν λαός να μετουσιώσει την κραυγή αγωνίας και απογοήτευσης, το θυμό και την αγανάκτησή του σε πολιτική πράξη και δράση, οι δε υπαίτιοι της σημερινής καταστροφής, αυτοί που μας
Για την Ελλάδα της μεγαλοσύνης και της δημιουργίας
Υπάρχει μια σχεδόν παγιωμένη άποψη και αντίληψη, κοινωνικών κυρίως αναλυτών και επιστημόνων, η οποία θέλει τους πολιτικούς σχηματισμούς, τα πολιτικά κινήματα και κόμματα, και τα πολιτικά πρόσωπα να εκφράζουν, να αποκαλύπτουν και να αντικατοπτρίζουν τα δεδομένα και τις απαιτήσεις της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Υπάρχει ένα κοινωνικό αξίωμα, ένας κανόνας που θέλει την κάθε κοινωνία να έχει τους πολιτικούς ταγούς που της αξίζουν και το Κοινοβούλιο μιας χώρας να εκπροσωπείται από αυτούς που αξίζουν για το λαό και τους πολίτες της.
Αυτή την κατεστημένη άποψη, όλοι εμείς που βιώνουμε τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα καλούμαστε να την ανατρέψουμε και να διαψεύσουμε τον κανόνα.
Και οι πιο δύσπιστοι και δύστροποι Έλληνες πολίτες κάτω από το βάρος
Περισσότερα Άρθρα...
- Άρθρο του Ηλία Κ. Μάρκου Υποστρατήγου ε.α. ΕΛ.ΑΣ.
- Άρθρο του Ηλία Κ. Μάρκου υποστρατήγου ε.α. ΕΛ.ΑΣ.
- Άρθρο του Ηλία Κ. Μάρκου Υποστρατήγου ε.α. ΕΛ.ΑΣ.
- Άρθρο του Ηλία Κ. Μάρκου υποστρατήγου ε.α. ΕΛ.ΑΣ.
- Άρθρο του Ηλία Κ. Μάρκου Υποστρατήγου ε.α. ΕΛ.ΑΣ.
- Άρθρο του Ηλία Κ. Μάρκου Υποστρατήγου ε.α. ΕΛ.ΑΣ.
- Άρθρο του Ηλία Κ. Μάρκου Υποστρατήγου ε.α. ΕΛ.ΑΣ.
- Άρθρο του Ηλία Κ. Μάρκου Υποστρατήγου ε.α. ΕΛ.ΑΣ.
- Άρθρο του Ηλία Κ. Μάρκου Υποστρατήγου ε.α. ΕΛ.ΑΣ.
- Άρθρο του Ηλία Κ. Μάρκου Υποστρατήγου ε.α. ΕΛ.ΑΣ.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ 4
